Bij een all-in huurprijs voor woonruimte, dat wil zeggen dat er één prijs afgesproken wordt voor zowel de kale huur als de servicekosten (waaronder nutsvoorzieningen) bestaat enerzijds het risico dat de huurder de huurcommissie kan verzoeken om de all-in huurprijs te splitsen in een kale huur en een voorschot aan servicekosten.
Daarnaast biedt het overeenkomen van de all-in huurprijs de huurder de mogelijkheid om gedurende de looptijd van de huurovereenkomst een verlaging van de huurprijs bij de huurcommissie (en kantonrechter) te vorderen, terwijl die procedure alleen geldt voor een niet-geliberaliseerde huurprijs.
Die mogelijkheid heeft de huurder ook indien de huurcommissie een all-in huurprijs splitst in een kale huur die boven de liberalisatiegrens uitkomt. De kantonrechter in Amsterdam heeft op 6 juni 2023 (ECLI:NL:RBAMST:2023:3654) bepaald dat, omdat er gekeken moet worden naar de hoogte van de aanvangshuurprijs bij de vraag of de huurprijs als geliberaliseerd of niet-geliberaliseerd aangemerkt moet worden, er van uit gegaan moet worden dat er geen huurprijs overeengekomen is, vanwege de omstandigheid dat er een all-in huurprijs is afgesproken. Omdat het wettelijke systeem in geval van een all-in huurprijs niet voorziet in een mogelijkheid om vast te stellen of sprake is van een geliberaliseerde huurprijs, moet volgens de kantonrechter uitgegaan worden van een niet-geliberaliseerde huurprijs, waarop onder Afdeling 7.4.5.2. BW van toepassing is en huurder gedurende de huurovereenkomst een huurverlaging kan vorderen. Dit geldt ook volgens de kantonrechter wanneer de kale huurprijs na splitsing door de huurcommissie van de overeengekomen all-in huurprijs boven de liberalisatiegrens ligt.
Conclusie: kom geen all-in huurprijs overeen, maar splits deze op in een kale huurprijs en een gedeelte dat geldt als een voorschot op de servicekosten.
Voor vragen kunt u terecht bij Bart Bollen, Remco Bressers of Iris Bogaards.
